تهیه و فرمول‌بندی رزین‌های نورپخت‌پذیر دارای پلی‌اتیلن‌گلیکول و سیلسسکویی‌اکسان اولیگومری چندوجهی و تهیه نانوکامپوزیت‌های مربوط

فرضیه: طراحی و تولید محلول‌های دارای پلی‌اتیلن‌گلیکول و سیلسسکویی‌اکسان اولیگومری چندوجهی (POSS)، با قابلیت شبکه‌ای‌شدن درجا، روشی ساده و مقرون به‌صرفه برای تولید نانوکامپوزیت‌های هیبریدی به‌منظور بهبود خواص فیزیکی و مکانیکی پلی‌اتیلن‌گلیکول زیست‌تخریب‌پذیر است.روش‌ها: نخست، نانوذرات POSS با آکریلویل‌کلرید عمل‌آوری و نانوپودر POSS-AC تهیه شد. در واکنشی دیگر، پلی‌اتیلن‌گلیکول با فوماریل کلرید برای تهیه پلی‌اتیلن‌گلیکول فومارات (PEGF) وارد واکنش پلیمرشدن‌ تراکمی شد. درستی واکنش‌های انجام‌شده با آزمون‌های FTIR و GPC تأیید شد. از پراکنش 1 و %2 وزنی POSS-AC در PEGF، در مجاورت %10 رقیق‌کننده N-وینیل پیرولیدون (NVP) و در نبود آن نمونه‌های مختلفی فرمول‌بندی شدند. سپس، نمونه‌ها برای پخت با نور آبی در مجاورت کامفورکینون به‌عنوان نور آغازگر و N،N- دی‌متیل‌آمینو‌اتیل متاکریلات به‌عنوان شتاب‌دهنده قرار گرفتند. پس از تهیه نانوکامپوزیت‌های مدنظر، اثر وجود و مقدار نانوذرات POSS، وجود رقیق‌کننده، و زمان پخت بر کیفیت پراکنش نانوذرات با آزمون‌های پراش پرتو Xو(XRD)، میکروسکوپی الکترونی عبوری (TEM)، تورم تعادلی، کشش، گرماوزن‌سنجی (TGA) و تجزیه گرمایی دینامیکی-مکانیکی (DMA) بررسی شد.یافته‌ها: در الگوی XRD نانوکامپوزیت، هیچ پیک تیزی دیده نشد که حاکی از انبوهش نانوذرات باشد. عکس‌های TEM پراکنش مناسب نانوذرات را با اندازه ذرات در محدوده nm 50-10 تأیید کرد. نتایج آزمون‌ها نشان داد، وجود نانوذرات و رقیق‌کننده موجب افزایش Tg از C°16- در نمونه PEGF پخت‌شده تا 13- تا C°3-، افزایش مقدار ژل از %45 تا %84-62، افزایش مدول ذخیره از GPa 6/1 تا GPa 3/3-2/2، افزایش بیشینه دمای تخریب از C°395 تا C°432-408 و مدول یانگ از MPa 46/0 تا MPa 6/1-2/1 شد. به‌طور خلاصه، نانوکامپوزیت طراحی‌شده در این مطالعه با خواص مکانیکی خوبی و پخت سریع که نشان داد، می‌تواند گزینه‌ مناسبی برای استفاده در کاربردهای زیستی و مهندسی بافت باشد.